Wszystko o adopcji: zasady adopcji, wiek rodziców, warunki mieszkaniowe Zapisane w polskim prawie wymogi adopcyjne nie są precyzyjne. Nic dziwnego, że osoby starające się o dziecko do adopcji często mają wątpliwości odnośnie tego, jaki może być wiek rodziców adopcyjnych lub ich warunki mieszkaniowe.
Wszystko o wymogach adopcyjnych
Rodziny zgłaszające się do ośrodków adopcyjnych często skarżą się na niejasne wymogi. Rzeczywiście, w praktyce często to od pracowników ośrodka zależy ich interpretacja, a więc i decyzja w konkretnym przypadku. Ogólne wymogi zostały stworzone tak, by dzieci trafiały do domów, w których nie spotka ich krzywda ani zaniedbanie. Stąd sprawdzane są:
- dochody – wystarczające, by pokryć podstawowe i dodatkowe potrzeby dziecka
- warunki mieszkaniowe – dziecko powinno mieć własny pokój i miejsce do zabawy
- wiek i stan rodziców – powinni być na tyle sprawni, by móc zająć się dzieckiem nie tylko teraz, ale i za kilkanaście lat. Liczy się też ich kondycja psychiczna, którą pracownicy zakładu mogą zechcieć sprawdzić.
- sytuacja rodzinna – dziecko powinno mieć optymalne warunki rozwoju, a więc od rodziców wymaga się stabilnej sytuacji domowej.
W teorii wszystkie powyższe warunki są jasne. W praktyce rodzice mogą mieć sporo wątpliwości.
Za młodzi czy za starzy na dziecko - adopcja dziecka?
Ustawa nie mówi, w jakim konkretnie wieku powinni być rodzice. Jest tam jedynie wskazane, że wiek rodziców adopcyjnych powinien być odpowiedni.
Odpowiedni, czyli jaki?
Wszystko zależy od konkretnego przypadku. Zdarza się, że 18-latek, który dobrze radzi sobie w pracy, może zaadoptować swoich młodszych krewnych, z którymi jest związany. Z reguły jednak tak młodym osobom nie przyznaje się dzieci, zakładając, że powinni jeszcze przemyśleć tę decyzję.
Z drugiej strony są osoby po 40. roku życia, które chciałyby zaadoptować. W niektórych ośrodkach mogą one bez problemu liczyć na przysposobienie dziecka, choć raczej nie niemowlęcia, a nieco starszego. Z kolei w innych ośrodkach przekroczenie 40. urodzin jest dla pracowników sygnałem alarmowym. Najczęściej dbają oni, by różnica wieku pomiędzy dzieckiem a rodzicem była naturalna i podobna, jak w rodzinach biologicznych. 20-latek nie zaadoptuje więc dziecka 17-letniego, a 45-letnia osoba ma małe szanse na adopcję niemowlęcia.
Dodatkowe czynniki wpływające na adopcję
Pod uwagę brane są też dodatkowe czynniki. Potencjalny rodzic nie może być karany ani ubezwłasnowolniony. Powinien też być zdrowy, choć tu znów wiele zależy od interpretacji ośrodka. Kolejnym nieprecyzyjnym zapisem są „odpowiednie warunki mieszkaniowe”. Co to znaczy? Jeśli tylko rodzice mogą sobie pozwolić na wydzielenie dziecku własnego pokoju, a w mieszkaniu nie jest ciasno, to raczej nie powinni się martwić o to, że nie spełnią tego wymogu.
Ostatnim wymogiem są odpowiednie zarobki. Po pierwsze oceniane jest to, czy co najmniej jeden z rodziców ma stałą pracę. Prawdopodobnie preferowana będzie umowa o pracę, czyli tradycyjny etat. Zarobki mają też pozwalać na swobodne zajmowanie się dzieckiem, a więc nie powinno ono cierpieć w rodzinie zastępczej ubóstwa.
