Samotność - jak z nią żyć? Samotność jest plagą naszych czasów – widać to w bogatych azjatyckich krajach, Skandynawii, a coraz częściej również w Polsce. Jak żyć z samotnością i jak sobie z nią radzić?
Media pełne są obrazków uśmiechniętych paczek przyjaciół i szczęśliwie zakochanych par. Równocześnie inaczej niż jeszcze kilkadziesiąt lat temu, coraz mniej osób mieszka w domach wielopokoleniowych. Na co dzień o radę nie możemy już poprosić licznych kuzynek czy sąsiadów. Zamiast tego młodzi ludzie coraz więcej czasu spędzają przed komputerem i smartfonem. Starsi też są samotni, gdy wnuki mieszkają daleko, a do opuszczenia własnych czterech ścian jest coraz mniej okazji. Jak to przełamać?
Czy samotność jest zła?
Na początek warto zastanowić się, czy samotność to rzeczywisty problem. Zdarza się, że rodzina czy media wysyłają komunikat, że „trzeba” kogoś znaleźć, ale sam zainteresowany nie czuje się samotny.
Kolejnym problemem jest samotność po zakończeniu długotrwałego związku. Wracanie do pustego mieszkania czy spędzanie samemu Walentynek może przygnębiać. Jednak psychologowie twierdzą, że jakiś czas spędzony w pojedynkę po zakończeniu związku jest wręcz potrzebny, by poznać swoje oczekiwania i zamknąć stary rozdział, zamiast „rzucać się” od razu w znajomość z kolejnym człowiekiem. Jeśli jednak taka sytuacja przeciąga się do kilku lat, trzeba się przełamać i wyjść do ludzi. Wiele wdowców czy rozwódek „zamyka się” na znajomość z nowym człowiekiem. Mogą przeżyć kilkadziesiąt ostatnich lat życia w samotności z obawy przed przełamaniem się lub złamaniem społecznego tabu.
Sposoby na uniknięcie samotności
Poniżej garść przydatnych wskazówek, które pomagają przełamać samotność:
czasem trzeba zmusić się do kontaktu z innymi ludźmi – spędzanie całego czasu w samotności przed komputerem czy z książką sprawia czasem, że własne towarzystwo staje się komfortowe. Wyjścia do ludzi przerażają. Warto się zmuszać do przyjęcia zaproszenia na imprezę czy wypad. Z czasem bowiem coraz trudniej będzie wyjść z domu.
Szukanie nowych znajomych – wiele osób ma liczne kontakty towarzyskie na jednym etapie życia, a na innym są nagle całkowicie samotni. Pojawia się wówczas wstyd: przecież „wszyscy” poza mną mają znajomych z liceum czy paczkę przyjaciół. W rzeczywistości samotność po wyprowadzce czy śmierci przyjaciela jest jak najbardziej naturalna. Aby ją przełamać, trzeba aktywnie zacząć szukać nowych znajomości w różnorodnych grupach.
Otwieranie się na nowe – Czasem do znalezienia nowych znajomych potrzeba przełamania starego schematu. Szukasz znajomych tylko wśród osób w swoim wieku? Poszukaj mądrości u starszych lub żywiołowości u młodych. Wcześniej spędzałeś czas w barach? Teraz poznawaj ludzi na wieczorkach literackich czy warsztatach śpiewu.
Pomaganie innym – samotność to uczucie związane z rozmyślaniem o sobie i własnej sytuacji. A gdyby tak poświęcić czas na coś innego? Wolontariat w ośrodku pomocy społecznej czy domu starców to świetny pomysł z kilku powodów. Po pierwsze, poznasz nowych ludzi. Po drugie, zajmiesz czas. Po trzecie, sam kontakt z tymi, którzy są jeszcze bardziej samotni, przywraca zdrową perspektywę, z jaką patrzymy na własne problemy.
Jeśli nic nie pomaga na samotność. Jak zaakceptować samotność?
Może jednak zdarzyć się, że mimo ciągłego przebywania z ludźmi nie da się otrząsnąć z poczucia dojmującej izolacji i samotności. Ten problem często mają gwiazdy, które po koncertach, na których mają kontakt z tysiącami osób, wracają do pustego hotelowego pokoju i nie mają komu się zwierzyć. Trudno się dziwić, że pocieszenia szukają czasem w kieliszku lub sięgają po narkotyki. Tego typu poczucie samotności świadczy o głębszych problemach. Niekoniecznie są one wynikiem zaburzenia osobowości, ale może – tak jak u wspomnianych gwiazd – być wynikiem nietypowych okoliczności czy zmiany miejsca zamieszkania. Warto wtedy udać się po pomoc do psychologa i porozmawiać z nim o tym. Wiele osób przed nami zmagało się z tym samym problemem. Ta świadomość też może być pomocna w walce z samotnością.
